Józef Piłsudski to ikona polskiego patriotyzmu. Był człowiekiem, który odegrał jedną z najważniejszych, o ile nie najważniejszą rolę w kształtowaniu polityki wewnętrznej i zagranicznej w czasach II Rzeczpospolitej. W swoim burzliwym życiu był działaczem społecznym i niepodległościowym, żołnierzem, mężem stanu, politykiem i przywódcą Polskiej Partii Socjalistycznej. Pełnił zaszczytną rolę naczelnego wodza Armii Polskiej, był też naczelnikiem państwa i jego pierwszym marszałkiem. Dwa razy objął stanowisko premiera naszego kraju. To prawdziwy wzór patriotyzmu, a jego historię powinien znać każdy z nas, ponieważ Piłsudski to jedna z najważniejszych postaci w naszych dziejach.
Piłsudski urodził się 5 grudnia 1867 roku w majątku Zułów w bardzo patriotycznej i stosunkowo bogatej rodzinie. Spokojne i szczęśliwe życie nie trwało jednak długo, ponieważ kilka lat po jego urodzinach ojciec splajtował, a dom został zniszczony w pożarze i Piłsudscy musieli przenieść się do Wilna. Józef odebrał staranne wykształcenie i mimo intensywnej szkolnej rusyfikacji dbał o zachowanie swojej polskości. Po maturze rozpoczął studia medyczne, a równolegle działał w konspiracyjnych organizacjach. Zupełnie przypadkowo został aresztowany. Według władz brał udział w zamachu na rosyjskiego cara w 1887 roku, a tymczasem on jako przewodnik po Wilnie bez swojej wiedzy pomagał spiskowcom poszukującym trucizny. Skazano go na pięć lat zesłania w głąb Rosji.
Wrócił do Wilna dopiero w 1892 roku i od razu wstąpił do ruchu politycznego. W 1893 roku wydał odezwę Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1896 roku znalazł się w Londynie jako przedstawiciel PPS na kongresie organizowanym przez II Międzynarodówkę Socjalistyczną, gdzie wraz z wieloma innymi polskimi przedstawicielami wnioskował o wsparcie polskiej walki o niepodległość. Następnie skupił się na działalności wydawniczej, ożenił się z działaczką PPS. Była ona ewangeliczką i w celu zawarcia małżeństwa Piłsudski zmienił wyznanie. Małżonkowie zamieszkali w Łodzi, jednak nie na długo dane im było cieszyć się rodzinnym szczęściem. Już rok po ślubie Józef został aresztowany i zamknięty w Cytadeli w Warszawie. Tam udawał, że jest chory psychicznie i przewieziono go na badania do szpitala w Petersburgu, skąd udało mu się uciec, dzięki czemu rozpoczęła się budowa legendy Józefa Piłsudskiego. Na krótko przebywał w Londynie, aby znów powrócić do ojczyzny i zastać PPS w bardzo słabej kondycji. Zaczął planować organizację konspiracyjnych oddziałów. W 1904 roku w Warszawie odbyła się manifestacja, która stała się pierwszym tak zorganizowanym wystąpieniem zbrojnym skierowanym przeciwko władzy od powstania styczniowego. Następnie Piłsudski powołał do życia Organizację Bojową PPS, która dokonywała zamachów na przedstawicieli carskiej władzy, przeprowadzała obławy na pociągi z pieniędzmi, i starała się zbrojnie uwolnić polskich więźniów zagrożonych karą śmierci. Rewolucja bolszewicka dała Piłsudskiemu do myślenia i postanowił, że nie da się doprowadzić do rewolucji, by następnie przekształcić ją w powstanie przeciwko Rosji. Doszło do rozłamu w partii i Piłsudski objął kierownictwo w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W 1908 roku dzięki niemu powstał Związek Walki Czynnej – organizacja na kształt przyszłej polskiej armii. Tuż przed I wojną światową zajął się tworzeniem grup wojskowych na terenie Galicji. W czasie wojny stworzył Legiony Polskie, które w sierpniu 1914 roku weszły do Królestwa Kongresowego, a Piłsudski ustanowił się komendantem wojsk naszego kraju. Aresztowany w 1917 roku znalazł się w twierdzy w Magdeburgu. Uwolniony w końcu przez Niemców powrócił do Warszawy w listopadzie 1918 roku i zaczął tworzyć struktury polskiej państwowości. W dniu 11 listopada Rada Regencyjna oddała mu zwierzchnictwo nad Wojskiem Polskim, a dzień później także zadanie stworzenia rządu. W skład rządu wprowadził przedstawicieli kilku stronnictw, mimo że sam był wcześniej działaczem lewicowym. Został Naczelnikiem Państwa – najwyższą władzą Republiki Polskiej. Dzięki dobrej strategii udało mu się odnieść sukces militarny w wojnie polsko-bolszewickiej i zażegnać atakowi Bolszewików na nasz kraj. W 1920 roku został Marszałkiem Polski. Po kilku latach budowania rządu i wyborze Gabriela Narutowicza na prezydenta Piłsudski postanowił wycofać się z polityki i zająć wojskiem. Nie trwało to jednak długo – w 1926 roku dokonał zamachu stanu – zwanego przewrotem majowym. O jego dalszych losach przeczytać będzie można w drugiej części życiorysu Józefa Piłsudskiego.