Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego to oficjalne określenie dnia 1 sierpnia, czyli rocznicy wybuchu ostatniego zrywu niepodległościowego, jaki połączył Polaków. Przyznanie tej dacie statusu święta państwowego nastąpiło decyzją sejmu w 2010 roku. Według uzasadnienia zawartego w tekście ustawy, dzień ten poświęca się pamięci ludzi, którzy podjęli odważną decyzję, by sprzeciwić się dwóm okrutnym okupantom i postanowili walczyć o wyzwolenie serca kraju. Pomysłodawcą ustawy był prezydent Lech Kaczyński, projekt zyskał aprobatę niemal wszystkich posłów, którzy wzięli udział w głosowaniu.

Ostatni zbrojny zryw niepodległościowy

Powstanie Warszawskie było ukoronowaniem działań konspiracyjnych, jakie były prowadzone przez struktury Polskiego Państwa Podziemnego, działającego w ogarniętej wojną Warszawie. Rozpoczęte 1 sierpnia 1844 roku, trwało aż do początków października. Militarnymi wrogami powstańców byli Niemcy, ale jednocześnie nie zgadzano się również na narzucanie Polsce komunistycznego zwierzchnictwa. 1 sierpnia każdego roku, o godzinie 17, czyli w chwili, którą przywódcy powstania wyznaczyli na początek aktywnej walki, w całej Polsce rozbrzmiewają sygnały dźwiękowe, przypominające o tej szczególnej, symbolicznej rocznicy. Jak podczas każdej okazji, gdy kultywuje się pamięć osób poległych dla sprawy narodowej, w kościołach odprawiane są msze poświęcone pamięci tych zmarłych, wzbogacone o wypraszanie im łaski spokoju dusz, w imię zasług, które oddali Polsce, zaświadczając czynami o swojej miłości do ojczyzny.